Mystiek lichaam door F. Kellendonk (1986) gelezen in klas 6. (Niveau 6)

MYSTIEK LICHAAM GESCHREVEN DOOR F. KELLENDONK (1986)

Het 195 bladzijden bevatte boek Mystiek Lichaam geschreven door Frans Kellendonk verscheen op vrijdag 9 mei 1986 bij uitgeverij Meulenhoff. De psychologische roman die onderwerpen als homoseksualiteit, dood, religie en familie aansnijdt, werd door Aad Nuis als 'Onmiskenbaar antisemitisme in sluiers van ironie' bestempeld. Er volgde een discussie welke vooral plaats vond in de kranten. Frans Kellendonk heeft met deze laatste roman een Bordewijkprijs binnengesleept en is op betrekkelijk jonge leeftijd overleden aan aids, een onderwerp van zijn laatste roman geschreven in een stijl vol versieringen en beeldspraak.

Mystiek lichaam gaat over een vrekkige weduwnaar, Gijselhart, zijn naïeve dochter Magda, die Prul genoemd wordt en zijn homoseksuele zoon Leendert Gijselhart, die als kunsthandelaar in New York woont.
In het eerste deel van de roman verheugt vader Gijselhart zich over het feit dat zijn Prulletje weer thuis komt wonen. Hij heeft voor haar een prachtige kamer, het 'Prulmuseum' gereed staan.
Op afstand van zijn familie houdt zoon Leendert Gijselhart zich in het tweede deel van de roman bezig met allerlei levensvragen, zoals de zinloosheid van het bestaan van de homo, aangezien hij als kinderloze geen bijdrage kan leveren aan de voortgaande geschiedenis van generaties.
In het laatste deel keert de zieke (aan de toen nog dodelijke ziekte aids lijdende) Leendert terug naar zijn ouderlijk huis. Daar komt, behalve Gijselhart en Prul ook de joodse man Pechman en het kind wonen. Leendert is wat minder welkom, wordt ondergebracht in een schuur.
Tenslotte verhuist Prul met haar man en kind naar Zwitserland. Dan is er nog weinig hoop voor vader Gijselhart en zieke zoon: vader kwijnt langzaam weg en Leendert kijkt de dood in de ogen.

Het boek is mysterieus om te lezen en laat de lezer in spanning afwachten, de lezer wordt ingeleid in een verhaal en komt er langzaam achter wat er aan de hand is. De beeldspraak en versieringen in het boek laten je het boek niet té serieus opnemen, hoewel het boek een diepe betekenis heeft. Zo ervaart met de verdorvenheid van de maatschappij goed in het pöëtisch geschreven boek welke in sommige opvattingen iets te sterk zijn punt wilde laten uitkomen waardoor ik een deel van het boek kokhalsend heb gelezen (wanneer Broer het lymfevocht van de 'rijpere' jongen opdronk). Ook de verwijzingen naar het kindermisbruik door de 'rijpere' jongen deden mij huiveren.

Een zeer melodramatisch boek met een zwaarbeladen dieptegang welke langzaam door het hele verhaal komt opzetten. Zeker een mooi boek om te lezen qua schrijfstijl, maar de dieptegang was voor mij nog iets te wazig.